Review: Johnny Burgin – No Border Blues
From the time Johnny Burgin was in school he played a lot of guitar and sometimes performed. Slowly Burgin climbs up by playing with many blues bands and collaborating with big names in the blues scene in Chicago. In 1997, at the age of 28, he got the chance to release a solo album and seized this opportunity with both hands. He tours all over the world to promote this album and will do so for three years.
Then it’s enough for Burgin, he leaves the music world to raise his family and we don’t hear anything from him for seven years. However, he returns in 2009 and releases a new album with some regularity and plays a lot on albums by other artists. Since 2009, Burgin has also performed all over the world, including Japan. In Japan, Burgin works with a local backing band and, over the years, becomes very good friends with them.
In 2019 Burgin decides to spend a day in a studio in Osaka to record an album with a large group of Japanese musicians. This recording session has now been released as “No Border Blues”.
In total we hear fourteen musicians besides Burgin himself on this album, some we only hear two songs but they all know, in their own way, how to leave their mark on this recording. What is also immediately noticeable is that all eleven songs were recorded on one day (May 2, 2019), apparently they didn’t need many takes to record everything properly otherwise you will never make it. Burgin will probably also play some of these songs during his live shows so that the band is familiar with the material. The album “No Border Blues” starts with Iper Onishi’s harmonica, which we also hear singing. Onishi also plays harmonica on the last five songs of this album. With One Day You’re Gonna Get Lucky, Burgin immediately makes a statement: it’s not about me, I don’t have to sing every song but give others the space to shine. One Day You’re Gonna Get Lucky was written by Carey Bell and is a pounding Chicago blues song and a great opener for this album. After this song Burgin changes bands and sings Sunnyland by Elmore James himself. In this great version of Sunnyland we hear Lee Kanehira on the piano and Kaz Nogio on the harmonica, who then together sing the next song So Crazy About You by Hudson Whitaker, better known as Tampa Red.
After So Crazy About You the tempo suddenly picks up with the swinging rock ‘n’ roll song Hurry Up Baby written by Burgin himself and sung by Kaz Nogio, who we also heard during the previous song. The other female vocalist (and keyboardist) we heard singing on So Crazy About You, Lee Kanehira, will star in the next track Pumpkin’s Boogie. Not only does she sing and play this, just like Hurry Up Baby, a nice swinging song, but she also wrote Pumpkin’s Boogie. After three old blues covers we have clearly arrived at the swinging part of the album. I Just Keep Loving Her swings just as well as the two songs before it and was written by Little Walter but translated into Japanese as Mada Sukinanda. This song, sung in Japanese, fits perfectly with the rest of the English-language album. With Mada Sukinanda we also meet Kotez who sings this song and plays the harmonica. After Mada Sukinanda we suddenly hear Burgin’s voice again, and he will also be responsible for the rest of the songs on this album as a singer. With Rattlesnake we go back to a slightly slower tempo and the old Chicago blues music. Rattlesnake was written by John Brim. Besides the return of Burgin as a singer, for the first time since the first song, we also hear Iper Onishi on harmonica again, just like on the songs that follow.
Burgin does all the guitar work but with this song (and some other songs on this album) we hear a second guitarist: Yoshi Mizuno. In the same atmosphere as Rattlesnake, we hear Burgin’s own composition: Old School Player. Old School Player stands out, besides the great harmonica work of Iper Onishi, the drums of Takagiman, all in all Old School Player is a nice laid back blues. The pace slows down a bit further with the delightful Two Telephones. After Two Telephones comes another song written by the Japanese band members of Burgin. Samurai Harp Attack is an instrumental song written by Kaz Nogio, Kotez and Iper Onishi. All three writers play harmonica and all three can also be heard during this very beautiful, and sometimes very funny, song. Besides the three writers and Burgin, we also hear Yoshimi Hirata on bass, Yoshi Mizuno on guitar and Takagiman on drums. The album ends with Sweet Home Osaka which ends in one big party, apparently this song was also the last song to be recorded.
In short:
A very nice release by Johnny Burgin together with a whole group of musicians from Japan. Especially recommended for anyone who loves Chicago blues.
ORIGINAL DUTCH TEXT:
Recensie: Johnny Burgin – No Border Blues
Tekst: Filip Heidinga
Johnny Burgin – No Border Blues
Format: CD – Digital / Label: Delmark Records
Release: 2020
Vanaf de tijd dat Johnny Burgin op school zat speelde hij al veel gitaar en trad soms ook op. Langzaam aan klimt Burgin op door met vele blues bands te spelen en samen te werken met grote namen in de blues scene in Chicago. In 1997, op 28-jarige leeftijd, krijgt hij de kans om een solo album uit te brengen en grijpt deze kans met beide handen aan. Hij tourt de hele wereld over om dit album te promoten en zal dit drie jaar lang doen.
Dan is het even genoeg voor Burgin, hij stapt uit de muziekwereld om zijn gezin groot te brengen en we horen zeven jaar lang helemaal niks van hem. In 2009 komt hij echter weer terug en brengt hij met enige regelmaat een nieuw album uit en speelt hij veel op albums van andere artiesten. Sinds 2009 treedt Burgin ook weer overal ter wereld op, onder andere in Japan. In Japan werkt Burgin met een lokale backing band en wordt, door de jaren heen, hele goede vrienden met hen.
In 2019 besluit Burgin een dag door te brengen in een studio in Osaka om samen met een grote groep Japanse muzikanten een album op te nemen. Deze opname sessie is nu uitgebracht als ‘No Border Blues’.
In totaal horen we veertien muzikanten naast Burgin zelf op dit album, sommige horen we slechts twee nummers maar allemaal weten ze, op hun eigen manier, een stempel te drukken op deze opname. Wat daarnaast meteen opvalt is dat alle elf nummers op één dag zijn opgenomen (2 mei 2019), blijkbaar hadden ze niet veel takes nodig om alles goed op te nemen anders red je dat nooit. Waarschijnlijk speelt Burgin sommige van deze nummers ook tijdens zijn live shows zodat de band bekend is met het materiaal.
Het album ‘No Border Blues’ begint met de mondharmonica van Iper Onishi, die we ook horen zingen. Onishi speelt ook mondharmonica op de laatste vijf nummers van dit album. Met One Day You’re Gonna Get Lucky maakt Burgin meteen een statement: het gaat niet om mij, ik hoef niet elk nummer te zingen maar geef anderen de ruimte om te schitteren.
One Day You’re Gonna Get Lucky is geschreven door Carey Bell en is een stampend Chicago blues nummer en een mooie opener voor dit album. Na dit nummer wisselt Burgin van band en zingt hij zelf Sunnyland van Elmore James. In deze geweldige versie van Sunnyland horen we onder andere Lee Kanehira op de piano en Kaz Nogio op mondharmonica, die daarna samen het volgende nummer So Crazy About You zingen van Hudson Whitaker, beter bekend als Tampa Red.
Na So Crazy About You gaat het tempo opeens omhoog met het swingende rock ‘n’ roll nummer Hurry Up Baby geschreven door Burgin zelf en gezongen door Kaz Nogio, die we ook al tijdens het vorige nummer hoorden.
De andere zangeres (en toetsenist) die we tijdens So Crazy About You hoorden zingen, Lee Kanehira, speelt een hoofdrol in het volgende nummer Pumpkin’s Boogie. Niet alleen zingt en speelt ze op dit, net als Hurry Up Baby een lekker swingend, nummer maar heeft ze Pumpkin’s Boogie ook geschreven.
Na drie oude blues covers zijn we duidelijk aangekomen bij het swingende gedeelte van het album. I Just Keep Loving Her swingt net zo lekker als de twee nummers ervoor en is geschreven door Little Walter maar vertaald in het Japans als Mada Sukinanda. Dit in het Japans gezongen nummer past perfect tussen de rest van het Engelstalige album.
Met Mada Sukinanda maken we ook kennis met Kotez die dit nummer zingt en mondharmonica speelt. Na Mada Sukinanda horen we opeens Burgin’s stem weer, en hij zal ook de rest van de nummers op dit album voor zijn rekening nemen als zanger.
Met Rattlesnake gaan we weer terug naar een iets rustiger tempo en de oude Chicago blues muziek. Rattlesnake is geschreven door John Brim. Naast de terugkeer van Burgin als zanger horen we, voor het eerst sinds het eerste nummer, Iper Onishi ook weer op mondharmonica net als op de nummers die volgen.
Burgin neemt al het gitaar werk voor zijn rekening maar bij dit nummer (en ook sommige andere nummers op dit album) horen we nog een tweede gitarist: Yoshi Mizuno. In dezelfde sfeer als Rattlesnake horen we een eigen compositie van Burgin: Old School Player. Old School Player valt, naast het geweldige mondharmonica werk van Iper Onishi, de drums van Takagiman op, al met al is Old School Player een lekker laid back blues.
Het tempo gaat nog iets verder naar beneden met het heerlijke Two Telephones. Na Two Telephones komt weer een nummer geschreven door de Japanse bandleden van Burgin. Samurai Harp Attack is een instrumentaal nummer geschreven door Kaz Nogio, Kotez en Iper Onishi. Alle drie de schrijvers spelen mondharmonica en alle drie zijn ze ook te horen tijdens dit erg mooie, en soms erg grappig, nummer.
Naast de drie schrijvers en Burgin horen we ook Yoshimi Hirata op bas, Yoshi Mizuno op gitaar en Takagiman op drums. Het album wordt afgesloten met Sweet Home Osaka wat eindigt in één groot feest, blijkbaar was dit nummer ook het laatste nummer die werd opgenomen.
Kortom:
Een erg leuke release van Johnny Burgin samen met een hele groep muzikanten uit Japan. Vooral een aanrader voor iedereen die van Chicago blues houdt.
ORDER JOHNNY’S CDs, DOWNLOAD OR STREAM, HERE:
Follow Us
On Social Media